Boredom = Fun

nagulat ako. as in.

sinabi un sakin ni ira papasok pa lang ng canteen. nasa pila na nakanganga pa rin ako.

sabi nga ira, "o, kim, wag ka maxadong ma-shock!"

pero ano bang magagawa ko? EH SA NA-SHOCK AKO EH.

hai.

i am still in a state of utter disbelief.

pero anyways.

tuloy ang buhay.

tuloy ang pagkasawi.

tuloy ang kabiguan.

tuloy ang heartbreaks, frustrations, failures at successes.

mabubuhay ako.

pero minsan nag-ddoubt pa rin ako.

alam ko, stage lang to.

lahat nagdadaan sa ganto.

lahat naghihirap.

lahat nasasaktan.

lahat babangon.

lahat may pag-asa.

at salamat na lang, natuto ako sa mga taong nakapaligid sakin.

hindi ako gumawa ng kabalbalan tulad nila.

hindi ako nagsisi sa huli.

hindi ako nagkasala.

buti naman.

ngayon talagang alam ko na ang magnitude ng lahat ng yon.

hindi na ko mangangahas.

i mean, i wasn't planning on doing it in the first place naman, pero i've given it some thought.

and now my decision's final.

talagang hindi.

hindi hindi hindi.